ADIÓS. ACLARACIÓN ǀ ADAM GÓRSKI

Piensa: adiós.
En los troncos derribados, en el hielo el silencio
Comprime el aire tembloroso: un apócrifo
Escrito por tus ojos

Pomyśl: pożegnanie.
W ściętych pniach, mrozie cisza
Ściska drżące powietrze: apokryf
Spisany przez twoje oczy

Imágenes: llevamos la misma niebla en las cabezas.
los mismos pesados planetas puntos
que confunden el rumbo del pensamiento,
que dispersan la claridad:
una membrana de fuego encierra
el conocimiento.
Pero toquemos nuestras cabezas
(toca la mía):
la muerte del mundo se aleja.
El árbol del conocimiento está aquí
¡Aurora entre los dedos!
La sombra y el espanto fuera de verdad
se derriten.

Obrazy: nosimy w głowach tę samą mgłę.
te same ciężkie planety punkty
mylące kierunek myśli,
rozpraszające jasność:
ognista błona zamyka
poznanie.
Ale dotknijmy naszych głów
(dotknij mojej):
śmierć świata ucieka.
Drzewo poznania jest tu
Jutrzenka w palcach!
Cień i lęk na zewnątrz naprawdę
topnieją.

real y exacto como el suelo,
¿qué es lo que despertó en mí la necesidad
de la entrega total, la certeza de
del fin del camino?
Procede de los pueblos errantes que hablan
para confundir el rastro,
dar la vuelta al otro lado,
guardar silencio,
engañar los huesos,
negar el mundo.

Pero al mismo tiempo, no mienten.

Toda la historia del exilio está ahí.

La isla de otro cuerpo carece de palabras y se hunde.

Este pelo es un alma desterrada por error,
seductora en el deseo
absoluto, patente, libre de pecado,
como el dolor compartido de la huida,
un alfabeto oculto,
la negrura del camino debajo de las uñas
(visibles en la mirada comprensiva).

El fuego está listo, tras él
un abismo oscuro y árboles, sentémonos.
Visto de lejos significa
la satisfacción.

konkretny jak ziemia,
co więc budziło we mnie konieczność
całkowitego oddania, pewność
końca drogi?
Pochodzi od ludów wędrownych, które mówią
aby zmylić trop,
odwrócić na drugą stronę,
milczeć,
oszukać kości,
zanegować świat.

Ale jednocześnie nie kłamią.

Jest w nim cała historia wygnania.

Wyspa innego ciała jest pozbawiona słów i tonie.

Ten włos to dusza wypędzona przez pomyłkę,
ponętna w pragnieniu
absolutnym, oczywistym, bezgrzesznym,
jak dzielony ból ucieczki,
ukrywany alfabet,
czerń wędrówki za paznokciami
(widoczne w rozumiejącym spojrzeniu).

Ogień jest gotowy, za nim
ciemna przepaść i drzewa, usiądźmy.
Widziany z dali oznacza
spełnienie.

Podría haber ocurrido
en una de estas casas antiguas –
– exposiciones de arte contemporáneo para todos,
donde no hay nadie.

Hablaríamos de ello,
de que en nuestras cabezas
se amontona
cada sonido, imagen,
mota de polvo, agitado aquí
por causae primae –
– el payaso posmoderno,
que trata de vender
al menos una entrada -,
de la incomprensión del espacio,
de la distancia, los números, las intenciones, el lenguaje.
Sería un encuentro
después de años, en el exilio
de nuestra legítima tierra.
Nos distraería
la lívida orilla del Neckar.

Dirías
estoy cansada,
la solución sería
tu vestido
rojo

To mogłoby się zdarzyć
w jednym z takich starych domów –
– wystaw sztuki współczesnej dla wszystkich,
gdzie nie ma nikogo.

Rozmawialibyśmy o tym,
że w naszych głowach
zalega każdy dźwięk, obraz,
pyłek, poruszany tutaj
przez causae primae –
– ponowoczesnego błazna,
próbującego sprzedać
choć jeden bilet,
o niepojmowaniu przestrzeni,
odległości, liczb, intencji, języka.
To byłoby spotkanie
po latach, na wygnaniu
z prawowitej ziemi.
Rozpraszałby nas
siny brzeg Neckaru.

Powiedziałabyś
jestem zmęczona,
rozwiązaniem byłaby
twoja czerwona
sukienka

El álbum se titula El Sol, en su oscura portada
la roja lava (¿lo mejor es describir
un pájaro por medio de una piedra?)
Escalamos hoy una montaña empinada
Entonces, ¿qué significa el sol que ilumina
A los jinetes que huyen en el tiempo,
Por todos los continentes del dolor
Cabezas y ojos de los enredados que se cruzan
Y absorben todas las letras de la tierra

Entonces, qué significa
La palabra
Sol

Tytuł albumu to Słońce, również na ciemnej okładce
Czerwona lawa (najlepiej opisać
ptaka kamieniem?)
Wspinamy się dziś na stromą górę
Więc co znaczy słońce, które oświetla
Jeźdźców uciekających w czasie,
Przez wszystkie kontynenty cierpienia
Głowy i oczy splątanych mijających siebie,
Chłonące wszystkie litery ziemi

Więc co znaczy
Słowo
Słońce

mira cómo serpentea entre árboles,
el cordón umbilical al otro lado
del comienzo. Hola, oscuras ramas,
hola, vivificante aroma
de un sueño en común

spójrz, jak wiedzie obok drzew,
pępowina po drugiej stronie
narodzin. Witajcie ciemne gałęzie,
witaj życiodajny zapachu
wspólnego snu

pájaros junto a la iglesia donde
un perro viejo lleva
la prole de los sueños, una vista
a la pared opuesta:
protégeme ciudad lágrima
y comprende; llevo en mí
tus anillos desintegrándose,
tu sol desintegrándose
protégeme
y guíame,
desierto en los ojos de los iconos,
ermita de la escoria
y de las azules túnicas
de los santos

Palermo 2017

ptaki koło kościoła, gdzie
stary pies nosi
pomiot snów, widok
na przeciwległą ścianę:
chroń mnie miasto łzo
i zrozum; mam w sobie
twoje rozpadające się słoje,
twoje rozpadające się słońce
chroń mnie
i prowadź
pustynio w oczach ikon,
pustelnio śmieci
i błękitnych szat
świętych

Palermo 2017

Pon tu mano en el agua
Es oscura y ominosa como el tintineo de las llaves,
Las voces de los vendedores en el mercado,
Donde los destellos orientales
Te persuaden a perder la fe
En las cosas,
A la adoración de la nada,
Una marcha loca a través del sueño,
Descanso sobre las aceras mojadas.

Pon tu mano en esta agua

Inmóvil

Hasta que sientas
La corriente azul en aquellas manos
Pechos
Risas.

Włóż rękę do tej wody
Jest ciemna i złowieszcza jak brzęk kluczy,
Głosy przekupniów na rynku,
Na którym orientalne błyski
Namawiają do utraty wiary
W rzeczy,
Adoracji nicości,
Szalonego marszu przez sen,
Spoczywania na mokrych chodnikach.

Włóż rękę do tej wody

Nieruchomej

Aż poczujesz
Niebieski prąd w tamtych dłoniach
Piersiach
Śmiechu

Juegos infantiles
Una cabaña en la linde del bosque, donde
Desplegamos nuestro dominio
Ninguno de nosotros sabía la pregunta del poeta
¿Contra qué luchaba San Jorge en realidad?
La tarde gris lavaba manos y ojos

Nadie vio
El interior de la casa detrás de la fábrica
La ventana abierta junto a la cual alguien
Miraba el único aguafuerte en la habitación vacía
Sin proporciones:
El mar arrugado
En el fondo, unas rocas caricaturescas
Y una nave extrañamente inclinada.

Un hombre parado delante del cuadro
La tarde es de verdad gris
Limpia nuestra piel inocente
Con el aire bajará el agua
No hace falta leer libros cerrados.

Zabawy dziecięce
Szałas na skraju lasu, gdzie
Rozpięte nasze włodarstwo
Nikt z nas nie znał pytania poety
Z czym właściwie walczył święty Jerzy?
Szary wieczór mył dłonie i oczy

Nikt nie widział
Wnętrza domu za fabryką
Otwartego okna przy którym ktoś
Patrzył na jedyną w pustym pokoju akwafortę
Bez proporcji:
Zmarszczone morze
W dalszym planie karykaturalne skały
I dziwnie pochylony statek.

Mężczyzna stoi przed obrazem
Wieczór jest naprawdę szary
Oczyszcza naszą niewinną skórę
Z powietrzem opadnie woda
Nie trzeba czytać zamkniętych ksiąg.

Jaki piękny kontrast.
Od twarzy czarnej dziewczynki
Odbija się smutek światła
I obejmuje
Schnącą bieliznę, gdzie
Spadają jabłka pamięci.

Mięta pachnie w miejscach,
Których nigdy nie było,
Wskrzeszając wartką wodę.
Młyn rzuca na nią pozór głębi

Obok dwa utopione szczeniaki
(dziwny owoc)

W jej spojrzeniu jest czyśćcowe uniwersum,
Miałkość ziemi, w której tańczą gniewne pędy
Jednanie się miejsc
Proszących o zbawienie.

Qué hermoso contraste.
De la cara de la chica negra
Rebota la tristeza de la luz
Y abraza
La ropa interior secándose, donde
Caen las manzanas de la memoria.

Huele a menta en lugares,
Que nunca han sido,
Resucitando el agua rauda.
El molino le da una apariencia de profundidad

Al lado dos cachorros ahogados
(fruta extraña)

Su mirada esconde el universo del purgatorio,
Polvo fino de la tierra en la que danzan los brotes furiosos
La reconciliación de los lugares
que piden salvación.