ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΘΝΟΣ
Τινάζουν τη νύχτα απ΄ τα μαλλιά τους.
Τακτοποιούν τα στρωσίδια∙ μισή κουβέρτα
επάνω, μισή κουβέρτα κάτω.
Τώρα διπλώνουν τη στρωμνή∙ παρειές
από χαρτόνια συσκευασίας.
Κι΄ ύστερα αφήνουν την πλατεία∙ ξεχύνονται
στους δρόμους.
Νεαρές λέξεις διασκελίζοντας τις συμβάσεις
του κόσμου.
Και παραμάσχαλα το προσκεφάλι∙ μια
αλλαξιά ηπείρους στη
νάιλον σακούλα.
NACIÓN GLOBAL
Sacuden a la noche por el pelo.
Arreglan las sábanas, mitad manta
arriba, mitad manta abajo.
Ahora, doblan el colchón, y cierran
las lengüetas de las cajas de cartón.
Luego, abandonan la plaza,
se dispersan en las calles.
Jóvenes palabras a caballo entre las
convenciones de la nación.
Me niego con la cabeza
a un cambio de continente
en una bolsa de nailon.
ΣΥΜΒΑΝ ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Το μαξιλάρι, ιδρωμένη γη. Η απλωσιά του ήλιου ένα
θρόισμα φωτιάς. Το πρόσωπο της εικόνας είναι ιστίο μνήμης
με καύσιμο την άρνηση θανάτου. Παράθυρο ν΄ ανεμίζει η
αθανασία το λινό της στην πλατεία.
Και σύννεφα υδρατμών, καθώς ανακουφίζουν ένα
παγιδευμένο φιλί στο χθεσινό λαχάνιασμα. Χείλη που λιώνουν
στο χώμα∙ πλημμύρα σιγής. Ανεπαίσθητη αφή, κατά
πληροφορίες ξεχασμένη. Και ναι, λάθος μεγάλο· πρόκειται για
δενδροστοιχία, ό,τι καταλήγει πείσμα σημείου στον ορίζοντα.
Κατάστηθα στον χειμώνα καρφώνει η άνοιξη τους
αιφνιδιασμούς της. Εμμονή δυτικά του πρωινού τα βοτάνια
των λέξεων.
EVENTO DE ABRIL
La almohada, sudorosa tierra. La propagación del sol,
murmuración del fuego. El rostro de la imagen es una vela de la
memoria alimentada por la negación de la muerte. Una ventana
para que la inmortalidad agite su lino en la plaza.
Son nubes de vapor de agua que relevan
un beso atrapado en el jadeo del ayer. Labios que se derriten
en el suelo, una inundación de silencio. Una sutil caricia,
supuestamente, olvidada. Y sí, gran error, es tan sólo una hilera
de árboles, cualquier cosa que termina, con obstinación,
en un punto del horizonte.
Es en invierno cuando la primavera clava
las sorpresas. Una obsesión al oeste de la mañana, las hierbas
de las palabras.
ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ
Η πραγματικότητα αντανακλάται στις αφηγήσεις του
νερού. Θα μπορούσα ν΄ ανεμίζω χαίτη λευκού αλόγου στη
θάλασσα. Αλλά η θάλασσα μου μετασχηματίζεται στην
αγκαλιά των καταιγίδων.
Τα κύματα αλέθουν θύελλες, ο βυθός είναι ίζημα
εχθρότητας, τα ποτάμια φτάνουν χείμαρροι πατρίδων.
Διαχειρίζεται μέλλον ο βιασμός. Η άλλη μέρα γίνεται τροφή
αγριμιού . Αίμα σκοτεινό το καρύκευμα της ειρήνης.
Η απαντοχή μας ένας κάποιος μετασχηματισμός
ουδέτερου πένθους κάποτε. Σιωπή νίπτει τις αφές μου. Θα
πονέσουν τα μάτια πρώτα.
PERCEPCIÓN DE UN HECHO
La realidad se refleja en las narraciones del agua. Podría volar
la crin de un caballo blanco hacia el mar. Pero mi mar se
transforma en el abrazo de las tormentas.
Las olas muelen tempestades, el fondo es residuo de
enemistad, los ríos se tornan corrientes de patrias.
La violación gesta el futuro. Al día siguiente, se convierte
en alimento silvestre. Una sangre oscura es la especia de la paz.
Nuestra presencia, fue una vez, cierta transformación de
indiferente luto. El silencio me inunda los sentidos.
Primero lastimará los ojos.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΜΕΡΑΣ
Στου κάτω κόσμου τη σιωπή δεν ξέρω πια τι
ν΄ απαντήσω. Όμως η εξόντωση ορίζει την αδίστακτη
παρειά του θριάμβου. Κάθε θριάμβου. Όμως το γελοίο
στιγματίζει την άλλη παρειά του θριάμβου· κάθε θριάμβου.
Τι οφείλει να πράξει το μέλλον, δεν διευκολύνει τα
πρωινά μου. Νιώθω μονάχα πως εγώ θα πρέπει να είμαι
η αδύναμη πλευρά του θεού, κι όχι το υπεράνθρωπο
στίγμα του. Πως, μου πρέπει να είμαι ανθοδοχείο
ελπίδων κι όχι ένα ακόνι ιδεών.
Αλλά κι οι εχθροί μου είχαν ημίθεους κατά το μαρτύριο,
τη θυσία· κι ο σεβασμός μου για του λόγου τους,
θε να ΄ναι το λαδάκι στο αληθές.
Το ξέρω, η άφεση βρίσκεται πάντοτε στο μέλλον.
Πριν απ΄ το μέλλον δεν υπάρχει χρόνος
για τόσα λόγια.
LA ELECCIÓN DE OTRO DÍA
En el silencio del inframundo ya no sé
qué responder. Pero la aniquilación define el lado
despiadado del triunfo. Cada triunfo. Y el ridículo
estigmatiza la otra cara del triunfo, de todo triunfo.
Lo que depara el futuro no hace
mis mañanas sean más fáciles. Siento que soy
el lado débil de Dios, no su marca sobrehumana.
Necesito ser un ánfora de esperanzas,
no un hacha de ideas.
Pero incluso mis enemigos tenían semidioses
para ofrecer la tortura, el sacrificio;
que mi respeto a su palabra sea el aceite de la verdad.
Lo sé, el perdón siempre está en el futuro.
Y ante el futuro no hay tiempo
para tantas palabras.
ΙΩΔΕΙΣ ΑΓΡΙΕΣ ΟΡΧΙΔΕΕΣ ΜΕΣΟΚΑΜΠΟΥ
Κίνησα για την επιστροφή σε ήχο πλάγιο τού μηδενός την
αύρα. Κι όμως, μαζί μου παίρνω δέσμη έμορφη από στιγμές
θαυμάτων. Παράπονο μου αυτές οι ομορφιές· πως γέρνουν,
πως μαραίνονται.
Ο χρόνος έχει πάρει τώρα δα του απόδειπνου το σχήμα.
Πέφτει βουβός στην αγκαλιά του ορίζοντα, καθώς
παραπονείται ο ήλιος μου και βαριαναστενάζει: φωτιά, παντού
φωτιά φουντώνομαι, πριν να τα σβήσω ολότελα και λογισμούς
και μάτια.
ORQUÍDEAS SILVESTRES DE MESOKABOU
Moví el aura para regresar a un sonido cercano a cerno.
Y, sin embargo, me llevo un hermoso cesto de instantes
de asombro. Mi queja son estas bellezas; cómo se inclinan,
cómo se marchitan.
El tiempo ha tomado, ahora, la forma de la recompensa.
Cae mudo en el regazo del horizonte mientras
mi sol se queja y suspira: fuego, por todas partes fuego,
ardo antes de apagar por completo tanto los juicios
como los ojos.
Versión al español: María Del Castillo Sucerquia
STAVROS STAMBOGLIS (Atenas, Grecia, 1946). Poeta y arquitecto. Estudió en DESA (Escuela Especial de Arquitectura, Francia – París). Trabajó en el sector Público y Privado como Arquitecto-Ingeniero. Ha publicado 11 poemarios: Γη (Tierra) 2009, Έννοια εικόνας (Concepto de imagen) 2010, Τόπος Νωδ (Lugar de Nod) 2011, Απόδοση τοπίων (Representación de paisajes) 2012, Αποτυπώσεις (Huellas) 2012, Διαλεκτική βυθού (Dialéctica del fondo marino) 2014, Με την πλάτη στο παρόν (De espaldas al presente) 2014, Διηγήσεις πόλεων (Cuentos de ciudades) 2016, Ατελές Κολάζ (Collage Imperfecto) 2020 , Τεθλασμένη πόλεως αφή (Toque de ciudad) 2021, S Παραμύθια ανεβάζω (Cuentos de hadas) 2022; también, 2 colecciones de cuentos, Εν ονόματι της Άνοιξης (El camino del destino) 2014, Εν ονόματι της Άνοιξης (En nombre de la primavera) 2014, y los ensayos literarios γενναιότητα του πένθους στην ποιητική του Κώστα Θ. Ριζάκη (La valentía del duelo en la poética de Kostas T. Rizaki) 2021 e Εντυπώσεις από μια περιήγηση (Impresiones de un recorrido por la obra del poeta Dimitris Daskalopoulos) 2021. Se han publicado homenajes especiales a su poesía en las revistas literarias griegas Kariothraustis vol.6/2020 y Embolimon vol.91-92/2020. Escribe crítica literaria y ensayo en colaboración con revistas literarias impresas y digitales. Participa en el consejo editorial de la revista Embolimon. Ha participado en el Festival Internacional de Poesía de Atenas (1°, 4° y 7° versiones). Es miembro de la Sociedad Helénica de Autores y del Círculo de Poetas.
