THREE REFLECTIONS ON TEA
An artist and two poets got together to share their reflections on tea. The result was a collaborative project of artworks and short poems (with English translations):
Poems by Geetha Sukumaran
1.சொற்கள் உதிர்ந்து
கோப்பைகளின் வெறுமையில்
தங்க வரியும் ஊதா வண்டலும்
உப்புக் கோடுகளும் மிஞ்சும்போது
அவள் கவிதையாகிறாள்.
When words scatter
upon the cups’ emptiness
as gold streaks, purple silt
and residue-lines of salt,
she becomes a poem.
2.
எப்படி வேண்டும்
கரும்பளிங்கு போல
எவ்வளவு சர்க்கரை
ஒரு சிட்டிகை
அறிந்தே கேட்கப்படும் கேள்விகளைத் தவிர
எங்கும் நகராத உரையாடல்
கொதித் திரவத்திலிருந்து ஈரமாய் நழுவுகிறது
How would you like it.
Opaque. Like black stone.
How much sugar.
A pinch.
Conversation that moves nowhere
aside from questions
whose answers are known
slide, moist,
from the boiling liquid.
3.
குரலுறையும் எனது குளிர்ப்பயணத்தில்
எலும்புத் துண்டுகள் சிதறிக்கிடக்கும்
உனதுத் தெருமுனை வெயிலின் உதிரம் விறைக்காது
கோப்பையில் பகிரும் வித்தையை எங்கே கற்றாய் பெஜான்?
*குர்தியக் கவிஞர் பெஜான் மடூருக்கு
In my winter journey that freezes the voice,
bone fragments
scattered in your street’s sun rage
don’t chill the blood–
where did you learn to share this craft in a cup, Bejan?
*for the Kurdish poet Bejan Matur
Artwork by Vaidheki
Poems by Packiyanathan Ahilan
1.
தேனீர் ஆவி முகிலாயிற்று
போகாதே சுவாசமே என்றவள்
அவன் கை மீது யுகமறாக் காதலைப் பதிந்தாள்
வகிடு பிரித்த ஆற்றின் இரைச்சல் மேலாக மழை பிறந்தது
Tea-vapour became a cloud.
Do not leave, O breath, she said
pressing her centuries-old love on his hand.
Above the parted river’s turbulence,
rain was born.
2.
செந்நிறத் தேனீரை வெண்ணிறக் கைகள் களிகொண்டேந்த
மண்ணிற உடல்களை அட்டைகள் உண்டு
தேயிலைக்கு உரமிடும் அழகிய மலையகமே
As white hands
raise cups of red-hued tea in merry
worms feed on earth-hued bodies
to fertilise tealeaves
in this Beautiful Hill Country.
3.
தேனீர் ஒரு உரையாடல்
தன்னைத் திறந்து தன்னோடு
தன் முகம் பார்த்து
Tea is a conversation
with itself,
opening and looking itself
in the face.
Translated by Vidhya Sreenivasan
A doctoral student at York University, Geetha Sukumaran published Tharkolaikku parakkum panithuli (Tamil translation of Sylvia Plath’s poems), the poetry collection Otrai pakadaiyil enchum nampikkai (The Hope Set in a Single Die), and an English translation of Ahilan’s Then There Were No Witnesses (2018). She received the SPARROW R Thyagarajan award for her poetry.
Vaidheki received a MA in Fine Arts in painting from MS University in Baroda, India. Currently, she teaches art at an international school in Chennai. She is also a freelance artist.
Packiyanathan Ahilan is a senior lecturer in Art History at the University of Jaffna. He has published three collections titled Pathunkukuzhi Naatkal (2001) and Saramakavigal (2011) and Ammai (2018). He is also the author of his essay collection Kalathin Vilimpu:Yalapanathin Marapurimaiyum avatrai pathukaathalum (2015) and the co-editor of Reading Sri Lankan Society and Culture– Volumes II and III(2007, 2008 Tamil) and Venkat Swaminathan: Vathangalum Vivathangalum (2010 Tamil). English translation of his poems Then There Were No Witnesses was published in 2018.
Vidhya Sreenivasan is a poet and translator rendering Tamil in English. She is an avid follower of the Indian performing arts, and a trained singer herself. She believes in the power of ‘the lyrical’ to tease one out of tedium and routine, and engage endlessly in possibility. Writings on Bhakti and mysticism particularly interest her. She has previously published her translations of Geetha Sukumaran’s poetry and Dilip Kumar’s short stories in the web journal, The Beacon, and currently teaches English in Chennai. She can be reached at svidya533@gmail.com.
